EMK Terrein

De bodem ter plaatse van het EMK-terrein in Krimpen aan den IJssel is ernstig verontreinigd (EMK is de afkorting van “Exploitatie Maatschappij Krimpen”). De verontreiniging is het gevolg van industriële activiteiten in het verleden. Het EMK-terrein wordt geïsoleerd, beheerst en gecontroleerd zodat de verontreiniging niet naar de omgeving kan wegsijpelen.

Binnen de isolatie is het grondwaterpeil zodanig hoog dat extra grondwater moet worden opgepompt om teveel druk op en schade aan de damwanden te voorkomen. Tot voor kort was onduidelijk waardoor het grondwaterpeil zo hoog kon stijgen.

Op het grondwater komt op een aantal plaatsen een drijflaag voor. Het opgepompte water moet worden gezuiverd alvorens het kan worden geloosd. Het moeten oppompen en zuiveren van veel water en het ontbreken van inzicht in het gedrag van het grondwater maakt de situatie onbevredigend en niet efficiënt.

De gemeente Krimpen aan den IJssel werkt, met een subsidie van de Stadsregio Rotterdam, aan een business case voor het EMK-terrein. Daarin wordt onderzocht of het EMK-terrein voor een aanvaardbare prijs weer in gebruik kan worden genomen.

Begin mei 2013 zijn er proefsleuven gegraven in het EMK-terrein. Deze sleuven zijn nodig voor een onderzoek om het terrein weer bruikbaar te maken als bedrijventerrein. Onderzocht wordt of de uitkomende grond reinigbaar is en wat daarvan de kosten zullen zijn.

Een klein beetje van de verontreinigde grond wordt afgevoerd naar de grondreinigers. De overige grond gaat weer op z’n plek en de sleuven worden weer met een asfaltlaag bedekt. Voor deze werkzaamheden zijn 15 werkdagen uitgetrokken.

De eerste industriële activiteit op het latere EMK-terrein was een steenbakkerij in de zestiende eeuw. In die tijd waren meer van dit soort bedrijven gevestigd langs de Hollandsche IJssel.

In 1894 werd een Hinderwetvergunning aangevraagd voor het vestigen van een koolteerfabriek. In 1895/1896 start de “Maatschappij tot bereiding van koolteerproducten” met productie. Door de destillatie van koolteer werden allerlei producten gefabriceerd, bijvoorbeeld pek, wegenteer en creosootolie. Na 1918 werd de productie voortgezet onder de naam N.V. Utrechtse Asfaltfabriek, die in 1952 fuseerde met de Teerunie uit Uithoorn. Naast de destillatiefabriek zijn een carbolzuurfabriek en een benzolfabriek actief geweest. De destillatie van steenkoolteer heeft tot 1957 plaatsgevonden, daarna werd de grondstof steenkoolteer per (zee)schip aangevoerd en opgeslagen. Omstreeks 1959 wordt de naam gewijzigd in Cindu N.V. In 1970 heeft Cindu N.V. haar activiteiten op het EMK-terrein beëindigd.

In de periode 1941-1952 zijn de vaste afvalstoffen die bij de productieprocessen vrijkwamen als ophoogmateriaal gestort op het noordoostelijke gedeelte van het buitendijkse terrein (voormalige fabrieksterrein van de Cindu) en op een terrein ten noordoosten van de waterkerende muur tussen de Stormpolderdijk en de Sliksloot. Na 1952 zijn de vaste afvalstoffen per schip afgevoerd. Het is waarschijnlijk dat de vaste afvalstoffen voor 1941 ook zijn gestort of toegepast als ophoogmateriaal. De vloeibare, chemische afvalstoffen werden normaliter niet in de bodem of het grond- en oppervlaktewater gebracht. Het koelwater, proceswater en ammoniakwater werden geloosd op de Hollandsche IJssel.

In 1970 vestigde de Exploitatie Maatschappij Krimpen (EMK) zich op het terrein. Onder de Hinderwetvergunning van Cindu start de EMK met het inzamelen van afvalolie om deze weer op te werken tot brandstof en daarna te verkopen. Toen deze handel niet winstgevend bleek, is de EMK overgegaan tot het inzamelen, opslaan en verwerken van (chemische) afvalstoffen, onder andere afkomstig van de chemische industrie en ziekenhuizen. Vaste en vloeibare afvalstoffen zijn op het terrein en in de Hollandsche IJssel terecht gekomen. Daarnaast was sprake van sterk achterstallig onderhoud en veelvuldig overtreden van de milieuwetgeving. Eind jaren zeventig werd de EMK een werkmaatschappij van de Uniser Holding B.V. In 1980 zou het bedrijf verplaatst worden naar Moerdijk, maar in dat jaar is het bedrijf failliet verklaard.